19 Şubat 2012 Pazar

Bugün mutsuzluğu en derinden yaşadığım, kelimelerin boğazım düğümlendiği birgün. Soğuk, yağmurlu ve karlı yollardan geçerek evime geldim. Doğduğum şehre bu kez tatil için değil de çok sevdiğim biricik halamı kaybettiğim için gittim. Ölüm nasıl bir olgudur Yarab, nasıl bir çaresizliktir. Üzgün ve mutsuzum. Ama hayat devam ediyor ve ben yaşıyorum. Canım halam seni çok özleyeceğim. Hatta seni çok özledim.
Gelelim dünyadaki fani işlere. Bir haftadır diyetimi bozmak zorunda kaldım. ama elimden geldiği kadar da dikkat ettim. Ona rağmen bu sabah tartıda 73.6 kiloyu gördüm. Kendimi ödüllendirdim. Kendime bir kot aldım. Sabah kahvaltımı yaptım saat sekizde. Çayımı yudumluyorum ağır ağır. Sizler ne yapmaktasınız?

Hiç yorum yok: